Blogs

အထာပေးတဲ့ဆော် အခန်းတံခါး ကို ဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ချီုအီမွှေးပျံ့နေတဲ့ အနံ့တစ်ခုနှင့်အတူ အဖြူရောင်မွှေ့ရာ ကုတင်ပေါ်မှာ တဘက်အဖြူ နံငယ်ပိုင်းလေးသာ ပတ်ထားသည့် သူ … မ… လို့ခေါ်တဲ့ သက်ထား က သူ့ကိုလက်လေးကမ်းကာ ဆီးကြိုနေသည်။မောင်… ကြာတယ်ကွာမီးပွိုင့်တွေမိနေလို့ပါ… မ…ပရယ်တီကယ်လဲရှိလို့ကျောင်းဆင်းတာလဲ နောက်ကျတယ်သူမအရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်လျှက်ရှိနေတဲ့ ရဲလေးကိုသက်ထားကလဲခါးကနေပွေ့ဖက်ထားသည်။မကဒီနေ့ပြန်ရောက်တာစောသားပဲအင်း …မ …စောစောပြန်ခဲ့တယ်အတန်းချိန်လဲမရှိလို့ နောက်ပြီး မောင့်… အတွက်အဆင်သင့်ဖြစ်နေအောင်လေတကယ်လဲ… မ …က…

ရေမရောသောစစ်စစ် ဟိတ်ကလေး ..ထတော့လေ…မင်းအလုပ်သွားရဦးမယ် မလား ညတုန်းကလည်း အစောကြီး အိပ်ပြီးတော့က ွာကိုကို ..အစောကြီးရှိသေးတယ်ကွာ… ငါသိတယ် မင်းငါ့ကိုဘာလို့အစောကြီး လာနိုးနေတယ် ဆိုတာကိုနော်၊ ငါအိပ်မှဖြစ်မယ်ကွာ၊ အလုပ်ကညနေမှလေကွာတကယ့်ကောင်မဆိုးလေးဘဲကွာ၊ အဲ့တာဆိုလဲ ပြီးရောလေ၊ ကိုယ်ကတော့လုပ်စရာရှိတာလုပ်မှာဘဲနော် သေချာကြည့်လေ ကောင်မလေးက ချောလေဘဲဗျာ…။ သူက တကယ်တော့ ကျွန်တော်နဲ့ဒှတိယတွေ့တဲ့ ပထမလူပါလေ၊ ဟုတ်တယ် သူအတွက်လည်း ကျွန်တော်က ဒုတိယတွေ့တဲ့ပထမလူပဲ၊ ကျွန်တော်နဲ့သူစပြီးအခုလိုနေဖြစ်ကြတာလဲဒီတခေါက်အလုပ်ကိစ်စနဲ့ထွက်ခဲ့ရတဲ့ဘန်ကောက်ခရီးစဉ်မှာစတာဘဲ၊…

ရစ်ပတ်နွယ်သောကြိုး လက်ထဲမှာ ပူခနဲဖြစ်သွားသဖြင့် ခန့်မင်း တစ်ယောက် ငေးမောပြီး အတွေးနွံထဲနစ်နေရာမှ သတိဝင်လာသည်။ သူ့လက်ထဲကစီးကရက်မီးက အစီခံကို ထိလာပြီးသူ့လက်ကို အပူဟပ် သွားသည့်တိုင်အောင် သူ့အသိစိတ်တွေက ဆုံးစမဲ့လွင့်မျှောနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဝမ်းနည်းစိတ်တွေကြောင့် သူ့ရင်ထဲမှာပြည့်ကျပ်နေသည်။ ဖေဖေ၊မေမေရဲ့သားအရင်းမဟုတ်ဖူးဆိုသော အသိကသူ့ရင်ထဲမှာ လွမ်းမိုးနေသည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ကိုမချစ်လို့လားချစ်ပါသည်။ ငယ်စဉ်ကတည်းက သူ့ကိုသားအရင်းလိုပင် သဘောထားပြီး ချစ်ခဲ့ကြသည်။ သူ့ကလည်း ဖေဖေ ဦးဝေမင်းနှင့် မေမေဒေါ်ဖြူပြာလင်းတို့ကို…

ဂိုက်ဆရာနဲ့သူမ သမီးရေ……ချစ်ယွန်းမေ ….ချစ်ယွန်းမေဆိုသော ၁၅ နှစ်အရွယ်ကောင်မလေး ဖြူဖွေးနူးစွတ်ပီး အင်မတန်ချစ်ဖို့ကောင်မလေးတယောက် ရှင်’မေကြီး…. သမီးစာသင်ဖို့Guideငှါးထားတယ်. အာမေကြီးကလ’ဲ ခုမှကျောင်းဖွင့်ကာစကို “စာကြိုးစားရမှာပေါ့သမီးချစ်ယွန်းမေရယ်’ Guideဆရာလေးက အင်ဂျင်နီယာနဲ့ဘွဲ့ရထားတာသမီးရဲ့….. ဟင်ဆရာတဲ့’..ချစ်ယွန်းမေအံသြသွားသည်.. ဆရာမ’မဟုတ်ဖူးလားမေကြီးကလဲ.တော်ပီချစ်ယွန်းမေ အရစ်မကြောင်းနဲ့တော့ မနက်ဖန်ကစ စာသင်ရမယ်ဒါပဲ ….. မေကြီးသည်ပြောဆိုပီးနေရာမှထ ထွက်သွားသည်…….. ဒီလိုနဲ့……နောက်နေ့ညနေ… ဆရာဆိုတဲ့လူကြီးအိမ်ကိုရောက်လာပါသည်….ချစ်ယွန်းသူ့ကိုကျိမရ …ဘာကြောင့်မှန်းမသိမုန်းသည်…..သို့သော်ဆရာဖြစ်သောကြောင့် ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံသင့်သည်ဟု ချစ်ယွန်းတွေ့းထားပါသည်…. ချစ်ယွန်းတို့အိမ်ကနှစ်ထပ်တိုက် အတော်လုံခြူံသည်…အပေါ်ထပ်ကလှမ်းအော်လဲအောက်ကမကြားနိုင်…..။ ချစ်ယွန်းမှာမေမေပဲရှိတော့တယ်လေ.ဒါကြောင့်ချစ်ယွန်းမေမေ့ကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တာပါ…..

အာရုံနောက်တဲ့ပါကင် ကျွန်တော်တို့ရည်စားသက် သုံးလကျော် ဆယ်တန်စာမေးပွဲ ဖြေအပြီးမှာခိုးပြေးခဲ့ကြတယ် ခိုးပြေးတဲ့နေရာကတော့ ကျွန်တော်အဒေါ်အပျိုးကြီးဝယ်ထား တဲ့အိမ်ကိုခိုးပြေးခဲ့ကြတယ် အဒေါ်ကတာဝန်နဲ့နယ်ကိုသွားနေရ တာဆိုတော့ အဲ့အိမ်မှာဘယ်သူမှ မရှိ့ကြဘူး ကျွန်တော်ကတော့အဲ့အိမ်ကိုအရင်ထဲက တစ်လကိုတစ်ကြိမ် လောက်တော့သွားဖြစ်တယ်အဒေါ်က အိမ်ရှင်းဖို့ မီတာဆောင်ဖို့ အတွက် ဆိုပြီးအိမ်သော့အပိုပေးထားတယ် အဲ့တော့ကျွန်တော်တို့ ခိုးပြေးကြတော့ အဲ့အိမ်ကိုပဲခိုးပြေးခဲ့ကြတယ် အိမ်အပြင်ကိုတော့ထွက်လို့မရဘူးပေါ့ ဒါမှကျွန်တော်တို့ ဒီယောက်နေတယ်ဆိုတာကိုမသိကြမှာလေ စားဖို့သောက်ဖို့အတွက်ကို အရင်အဲ့အိမ်ကိုသွားထဲက ဝယ်ဖြည့်ထားတယ် ညဆိုရင်တော့အိမ်အပြင်မီးတွေက အချိန်အလိုအလျောက်စနစ်တပ်ထားတဲ့အတွက်ညနေခြောက်နာရီခွဲဆိုရင်လင်းနေပြီ…

အသွေးအသား “ဖြိူး” “စားလေ…ရော့” စားပွဲပေါ်ရှိ ပန်းကန်ထဲက ဘူးသီးကျော်တစ်ခုကို ကောက်ယူပြီး ဖြိုးဆိုတဲ့ ချစ်သူလေးကို ဖိုးကျော်က ခွံ့ကြွေးလိုက်သည်။ ဖြိုးကို ဖိုးကျော် မြတ်မြတ်နိုးနိုးကို ချစ်ရှာသည်။ ချစ်သူသက်တမ်း(၂)နှစ် အတွင်းမှာ လက်ကိုင်ရုံ ပါးလေးနမ်းရုံကလွဲပြီး ကျန်တာဘာမှ မလုပ်ပေ။ ချစ်ရသောဖြိုးကို ဖိုးကျော် တန်ဖိုးထားသည်။ ဒါကြောင့်မို့လည်း ဆင်ဆင်ချင်ချင်နေသည်။ အခွင့်အရေးတွေရှိပေမယ့် မယူခဲ့တာ ဖိုးကျော်ရဲ့ ဖြိုးအပေါ်ထားတဲ့…

နှစ်ဦးနှစ်ဖတ် သူရသည် ဆေးစွဲကာ ပျက်စီးနေသော လူငယ်လေး တစ်ယောက် ဖြစ်၏။ သူ့ အသက်အရွယ်နဲ့ မလိုက်ဖက်အောင်ပင် ဆိုးသွမ်းလွန်းသဖြင့် မိဘကလည်း လွတ်ထား၏။ သည်နေ့တွင် သူဆေးပြတ်နေသဖြင့် အိမ်တစ်အိမ်ကို ဝင်ခိုးရန် စဉ်းစားလိုက်၏။ စဉ်းစားပြီးနောက် မဆင်မခြင်ပင် ဝင်ခိုးလိုက်တော့သည်။ သူဆေးပြတ်နေပြီ မဟုတ်ပါလော။ လောလောနဲ့ ဝင်သွားသည်မို့ ဘာဘာ ညာညာ မစဉ်းစားမိ။ သူ သတိထားမိသည်က…

ခေးရဲ့ကိုကြီး လေးပင်နေသောစိတ်နှင့်အတူ နောင်နောင်တစ်ယောက် ခုံတန်းလေးမှာ ထိုင်နေသည်။ မန္တလေးသို့ ပြန်ရမည့်အချိန်က စောနေသေးသည်။ ကားထွက်ချိန်က မတိုင်သေး။ တစ်နာရီခန့် လိုနေသေးသည်။ တောင်စဉ်ရေမရ တွေးနေသောအတွေးများထဲတွင် စောနန်းငယ် အကြောင်းက ထိပ်ဆုံးက ပါသည်။ သူမှားများ မှားသွားပြီလားလို့ စဉ်းစားနေသည်။ တကယ်တော့ စောနန်းငယ်က မြေစာပင် ဖြစ်ရခြင်းသာ။ စောနန်းငယ်ကို သနားမိသော်လည်း စောနန်းငယ်၏ အစ်ကိုဖြစ်သူ တိုးဝေအောင်…

စိတ်ကူးထားသည့်အတိုင်း မျိုးကို ဘားအံကိုရောက်တာ တစ်လကျော်ပြီ။ လုပ်ငန်းတို့းချဲ့နိုင်ရန်ကုမ္ပဏီမှ သူ့ကို စေလွှတ် လိုက်သည်။လုပ်ငန်းလုပ်ရန်နှင့် ရုံးခန်းဖွင့် နိုင်ရန်အဆင်ပြေမပြေ သူ့ကို ကွင်းဆင်းရန် စေလွှတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။မြေနေရာက ရှိပြီးသားမို့ အဲ့နေရာတွင် ရုံးတစ်ခုဆောက်ပြီး လူနေနိုင်ရန် အဆောင်ဆောက်ဖို့အတွက် အဆင်ပြေသည်။လတ်တလောက ဘာမှမ ဆောက်ရသေးတာမို့ သူ ဘားအံတွင်နေဖို့ စုံစမ်းရာ အဆောင်သဘောမျိုးငှါးနေလို့ရတာ နဲ့ အဲ့အိမ်မှာငှါးနေလိုက်သည်။ငှါးနေတဲ့သူ လေးငါးဦးရှိပြီး ငယ်ရွယ်သူတွေချည်းမို့ သူနဲ့အဆင်ပြေသည်။ယောက်ကျားလေးတွေမို့လဲ…

သူမတို့ရဲ့ဂွင် ဒေါ်မြတ်တင်မေကို ထွန်းကိုသိတာတော့ကြာပြီ။ ဒါပေမဲ့ ရင်းနှီးတာတော့အရမ်းကြီးမရင်းနှီး။ ထွန်းကိုကား အသက် (၂၇)နှစ်ခန့်ရှိသည့် လူလတ်ပိုင်းတစ်ဦး။ ယောကျၤားဆန်ဆန်နှင့် ချောမောသော ရုပ်ရည်ပိုင်ရှင်တစ်ဦး.။ စကားပြောလည်းကောင်းသော ကြောင့် ချစ်သူခင်သူများသည်။ ဘွဲ့ရပြီးနောက်ပိုင်းတွင် မြို့မှာလာပြီး ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင်အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသူ။ ဒေါ်မြတ်တင်မေကား သူငှားနေသည့် အဆောင်မှ အဆောင်ပိုင်ရှင် ဦးကောင်းမင်း၊ ဒေါ် နီလာ နှင့်သူငယ်ချင်းတွေ။ ဒေါ်နီလာထံလာရင်း မျက်မှန်းတန်းမိကာ ရင်းနှီးနေသောသဘော။ ဒီလောက်ဘဲရှိသည်။…