Blogs

“ စန်းမ …. ရှေ့အပတ်မှာ တို့ဒဂုံက ခြံထဲသွားလည်မလို့… လိုက်ဦးမလား….” “ ငါ့ဘဲနဲ့ လျှောက်လည်မလို့ ချိန်းထားတယ်ကွ….။ မင်းတို့ပဲသွားပါ ခင်သူရာ….” “ ဟဲ့ ငါလည်း ငါ့ဘဲနဲ့သွားမှာ….။ နင်လည်း နင့်ဘဲခေါ်ပြီး လိုက်ခဲ့ပေါ့…။ လျှောက်လည်တာ ခြေညောင်းတယ်…. လူမြင်တယ်ဟဲ့ စန်းမ ရဲ့….” “ အေး…ကောင်းသားပဲ… ငါ့ဘဲကိုပြောပြီး အတူသွားကြတာပေါ့….။ ခြံထဲမှာက…

“ဟူးးးး.. မောလိုက်တာ.. လမ်းတွေ ပိတ်လိုက်ပုံများ.. ကားမောင်းရတာ နှဖူးကချွေး ဒက်ရှ်ဘုတ်ပေါ် ငေါက်တောက် ပန်းတယ် အဟုတ်..” “အွန်း.. ကျေးဇူးရှင်.. ရောက်လာတာနဲ့ ကြားရပြီ.. နေ့စဉ်ဆိုနေကျ တေး.. ရေခဲဘီဒိုထဲမှာ လီမွန်တီး အသင့်ဖျော်ထားတယ် သခင်မ.. သွားသောက်တော်မူ..” “နာ့ အသည်းကျော်လေး.. အာ့လေးတွေ ချစ်နေရတာ.. ခိခိ..” “သွားစမ်းပါဟယ်.. ဒီမှာ အလုပ်မပြီးရတဲ့အထဲ..” “အွမ်းးး……

အင်း ဘာလိုလိုနဲ့ မနက်ဖြန်ဆိုရင် မောင်တောင်ခွင့်ရက်စေ့လို့ တောင်ကြီး ပြန်ရတော့မှာပဲ။ မောင်က ဝန်ထမ်းလေ၊ ကျွန်မလည်း ဝန်းထမ်းဆိုတော့ တာဝန်ကျတဲ့နေရာက မတူတော့ ခွဲနေရတာပေါ့။ မောင်က တောင်ကြီးမှာတာသန်ကျတယ်။ ကျွန်မက နေပြည်တော်မှာ။ “မိန်းမရေ မိုးလည်း ချုပ်ပြီ အိပ်ယာထဲဝင်ကြစို့ကွာ နုတ်ဆက်ပွဲလေး ကျင်းပရအောင်” “ဟွန့် အစောကြီးရှိသေးတာကို” ကျွန်မလည်း မျက်စောင်းလေး ချိတ်ပြီး မူနွဲ့နွဲ့ပြောလိုက်တယ်။ မောင်ပြန်ရောက်ကတည်းက…

ဒီနေ့တစ်နေကုန်တာ စောက်ကျိုးနည်းချင်စရာကြီး ဗျာ။ နေ့လယ်ခင်းကဆို ပိုဆိုးသေးတယ်။ နေက မတရားပူ၊ ချွေးတပျံပျံနဲ့ ဘာမှလုပ်လို့မရဘူး။ ကျွန်တော်တို့ ငယ်ငယ်ကထက် အခု ပိုပူလာသလိုပဲ။ ကျွန်တော်ဘဲထင်လို့လား ဒါမှမဟုတ် ကျွန်တော့်ရဲ့ မကောင်းမှုတွေအတွက် စရံသတ်တဲ့အနေနဲ့ ကျွန်တော်သွားတဲ့ နေရာတလျှောက် အိုဇုံးလွှာကို အပေါက်ဖောက်ပြီး ငရဲရဲ့ အရသာကို မြည်းစမ်းစေလားဘဲ ..။ ခင်ဗျားလည်း ကြုံဖူးမှာပါ ဟုတ်တယ်မဟုတ် လား..။…

သိန်းဝင်း တစ်ယောက် ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး ဘောလုံးပွဲကြည့်ဖို့ ဦးချိန်တီရဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဘက်ကို ထွက်လာတော့ အချိန်က ညဆယ်နာရီရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ ဒီနေ့က မီးပျက်ရက် ဖြစ်သောကြောင့် တစ်လမ်းလုံး မှောင်မဲနေသည်။ မီးစက်ထွန်းဖို့နေနေသာသာ မီးလာရင်တောင် ထွန်းဖို့ အိမ်ရှေ့မီးတိုင် မရှိသည့် သူ့ရွာထဲက အိမ်တွေ ဒီအချိန်ဆို တစ်ရေးတောင် ရနေလောက်ကြပြီ။ မအိပ်သေးတဲ့ အိမ်တစ်ချို့မှ ဖယောင်းတိုင် မီးရောင်ကလည်း…

ခွေးတွေ.. ရှင်တို့ … ခွေးတွေ သိလား´ အငုံ ငယ်သံပါအောင် ကြုံးအော်ပစ်လိုက်သော အသံလေးက တိုက်ကြီးအတွင်း ဗုံးပေါက်ကွဲသလို မြည်ဟီးသွားလေသည်။ အငုံရဲ့မေမေ ပွင့်က ခပ်ဝေးဝေးရောက်နေသော ထမီကို ကယောင်ကတမ်း ဆွဲယူပြီး ခြေမှစွပ်ဝတ်ကာ၊ ပြေကျနေသော ဆံပင်ကို ကပိုကရို ထုံးဖွဲ့သည်။ နို့နှစ်လုံးအပေါ်သို့ အလိပ်လိုက်လေး တက်နေသော ဘရာစီယာကို အတင်းဆွဲချပြီး အုံကြီးထွားကြိုင်းသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို…

နို့ဝလို့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ သားလေးရင်ဘတ်ပေါ်ကို စောင်လေးဖိပေးပြီး ပါးလေးကို အားရပါးရ နမ်းလိုက်မိတယ်။ ကျမအနမ်းကြောင့် တစ်ချက်လူးလွန့်ပြီး ပြန်အိပ်သွားတဲ့ သားလေးကိုကြည့်ရင်း နားစွင့်မိတော့ ”အမလေးး.. အ ဘွတ် ဘတ် ဟင့် အင့်” သံစုံတီးဝိုင်းလို့ အသံတွေက စုံနေသလို ပျဉ်ထောင်အိမ်လေး တစ်ခုလုံးလဲ ငြိမ့်ခနဲ့ သိမ့်ခနဲ့ တုန်ခါနေရော။ ဟူးး….. သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်မိတာက ကျမပါ။…

မပြောလိုပေမဲ့လည်း ပြောရဦးမယ်ဗျ ။ ကျွန်တော့်ခယ်မလေးနဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းပေါ့။ စောက်ရှက်မရှိတဲ့ မုဒိမ်းကောင် ဆိုပြီးတော့ ပြောလည်း ပြောကြပါစေတော့ဗျို့။ ဖြစ်တဲ့နေရာက မလေးရှားက ပါဆာပူတေးနားမှာ ဖြစ်တာလေ။ စောက်ပြဿနာပါပဲဗျာ ။ မန်ကျည်းသီးကုလားတွေတောင် တွေ့သွားသေးတယ်။ တော်သေးတာပေါ့။ ဘာမှဝိုင်းမလုပ်ကြလို့။ ကျွန်တော်က မိန်းမနဲ့ဗျ။ ခယ်မလေးက မလေးရှားကို တက်လာတာ။ သူကတော့ စက်ရုံမှာ အလုပ်လုပ်ရမှာလေ။ ဘာစက်ရုံ…

ကိုမင်းကို နှုတ်ဆက်ကာ နေဝင်း ထွက်လာခဲ့သည်။ ထမင်းချိုင့်ကို နောက်ကယ်ရီယာမှာ ညှပ်ကာ စက်ဘီးကို လှည့်၍ နင်းလိုက်သည်။ နေဝင်းက တွင်ခုံမှာ ပညာသင် နေ့စားလုပ်သည်။ ဆယ်တန်းသုံးနှစ်ကျလို့ ကျောင်းဆက်မတက်တော့ပဲ အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်မှာ လေးနှစ်ရှိပြီ။ အခုတော့ ပညာတတ်ကာ ဆရာတွေ မျက်နှာလွဲရသည်။ ကိုမင်းက လက်ထောက် တွင်ခုံဆရာ။ သူက ကိုမင်းအောက်က သူ့အောက်မှာ ပညာသင်ကလေး ၃…