ရှက်ပြုံးလေးတစ်ပွင့်

ရှက်ပြုံးလေးတစ်ပွင့် ကျွန်တော့်အဖေ နောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့ ကျွန်တော်ရှစ်နှစ်သားလောက်ပဲရှိပါသေးတယ်။ကျွန်တော့်မိထွေး မှာ သမီးတစ်ယောက်ပါလာပါတယ်။သူကလည်း ကျွန်တော်နဲ့ရွယ်တူပါပဲ။မေမေ့နေရာကိုအစားဝင်လာတဲ့သူ ဖြစ်လို့ သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက်ကို ကျွန်တော်လုံးဝကြည့်လို့မရပါဘူး။နည်းနည်းအရွယ်ရောက်လာတော့မှ မေမေလေးရဲ့စေတနာ တွေ၊မေတ္တာတွေကိုနားလည်လာခဲ့ပါတယ်။ဟိုကောင်မလေးသီရိနဲ့ကတော့ တစောင်းစေးနဲ့မျက်ချေးပေါ့။ကျွန်တော်က ကိစ္စတော်တော်များများမှာအလျှော့ပေးခဲ့ပေမယ့် သူကတော့ကျွန်တော့်ကိုဘယ်လိုမှကြည့်မရပါဘူး။သူ့အမေက ကျွန် တော့်ကိုအရေးပေးလို့လားမသိပါ။ ထားပါတော့လေ..ဒါတွေကငယ်ငယ်တုန်းကပါ။ အခုတော့ကျွန်တော်ရောသူပါ ဒဂုံတက္ကသိုလ်မှာတက်နေကြပါတယ်။ကျွန်တော်ကဒုတိယနှစ်၊သူကပထမနှစ်ပေါ့ ကျွန်တော့်မှာလည်းရည်းစားလေးဘာလေးနဲ့ပေါ့။သူကတော့ရှိသလိုလိုပဲ။ခက်တာက ကျွန်တော့်ကောင်မလေးက စာဂျပိုး ဗျ။ရုပ်ရှင်လည်းမကြည့်ရ။ပန်းခြံလည်းခေါ်မရနဲ့တော်တော်လေးတင်းတယ်ဗျာ။ဒါနဲ့ တစ်နေ့…. ‘ချစ် ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ရအောင်လေ’ ‘မနက်ဖြန် ကျူတိုရီရယ်ရှိတယ်ကွာ။မကြည့်ချင်ပါဘူး။ပြီးရင်မောင်ကလက်သိပ်သရမ်းတာပဲ’…