မယားတောသူ အပိုင်း ( ၃ ) ( ဝတ္ထုရှည် )

မယားတောသူ အပိုင်း ( ၃ ) ( ဝတ္ထုရှည် )

အခန်း၆။ မိုးမ ရဲ့ မက်ဆေ့

မိုးမတယောက် စိတ်တွေလှုပ်ရှားပြီး ချွေးတွေပြန်၊ ကာ ကိုယ်လုံးလေးပင်တုံရီနေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ပြန်လာမည့်လမ်းဘက်ကို မျှော်ကြည့်ရင်းဖြင့်တချိန်ထည်းမှာပင် သူ့ကို ဖုံးထဲမှ စကားပြောသွားသည့် သူစိမ်း အကြောင်းကို စဉ်းစားမိနေသည်။ ယောက်ျား တွေ အကုန်လုံးက အတူတူပဲလားလို့ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်မေးနေမိသည်။ သူ့ယောက်ျားက သူ့ကို လိုးနေစဉ်မှာ တခြားယောက်ျားတယောက်က တက်လိုးနေသည်ဟု သူ့ကို စိတ်ကူးယဉ်ခိုင်းသလို၊ အခု သူစိမ်း အမျိုးသား တယောက်ကလည်း သူ့ယောက်ျား လိုးနေချိန်မှာ သူလို့ စိတ်ကူးယဉ်ခိုင်းနေပြန်ပါသည်။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အဲဒီ သူစိမ်း တယောက်နဲ့ စကားပြောခဲ့ရတာ သူ့ကို စိတ်ထဲ တမျိုးလေး ခံစားရပြီး ရမက်ဆန္ဒတွေ ကြွလာသည် ကို ခံစားနေခဲ့ရသည်။ သူ့ယောက်ျားက လွဲပြီး ဘယ်သူစိမ်းယောက်ျား ကမှ သူ့ကို အဲလို စကားမျိုး ပြောတာ မကြားခဲ့ဘူးတာလည်းပါမည်ထင်ပါသည်။ သူ့ ပေါင်ခွဆုံကြားနဲ့ ပိပိလေးမှာတောင် စိုရွဲနေပြီ အဲဒါတွေ သွား သန့်ရှင်းလေး လုပ်ရအုန်းမည်။

ကိုရင်ဦးမောင် သူတို့ အဆောက်အဦး ဝင်းထဲကို ကားမောင်းဝင်လာရင်းမှ ဝရံတာမှာ ထွက်ရပ်နေသော မိုးမ ကို လက်ဝှေးယမ်း ပြလိုက်ရာ မိုးမ ကလည်းသူ့ကို ပြန်လက်ပြလိုက်သည်။ တခြားအခန်းများမှ ထွက်ရပ်နေကြသော သူများကလည်း ကိုရင်ဦးမောင် လက်ဝှေ့ယမ်းပြနေသည့် ဝရံတာဘက်သို့ လိုက်လံကြည့်ရူနေကြလေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင်တို့ နေသော အဆောက်အဦး မှာ ခြောက်ထပ် အဆောက်အဦး ဖြစ်ပြီး သူတို့က ဒုတိယထပ်မှာ နေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူတို့ ကွန်ဒို အောက်ထပ်မှာ ကားရပ်စရာနေရာရှိသလို အရှေ့တည့်တည့် မှာ ဧည်သည်ကားပတ်ကင် နေရာလည်းရှိလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ပုံမှန်ဆို အောက်ထပ် ကားပတ်ကင်မှာ ရပ်လေ့ရှိသော်လည်း တခါတလေ အပြင်ဘက်ကားပတ်ကင်မှာ ရပ်တတ်သည်။

ဒီနေ့ မိုးမ ဝရမ်တာမှာ ရပ်ကြည့်နေတာမို့ ကိုရင်ဦးမောင်က အိမ်ရှေ့ပတ်ကင်မှာပင် ကားကို ရပ်လိုက်ပြီး ဆင်းလာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် ကားဆီမှ အဆောက်ဦးဆီသို့ လမ်းလျှောက်လာရင်း ဝရံတာပေါ်မှ မိုးမကို မော့ကြည့်ကာ အနမ်းပျံ လေး ပေးလိုက်လေသည်။ မိုးမကတော့ သူ့လက်ညိုးလေးကို သူ၏ ပုလဲလေးတွေ စီထားသလို ညီညာလှပသော သွားလေး များဖြင့် ကိုက်ထားရင်း ကိုရင်ဦးမောင်ကို လှမ်းကြည့်နေလေသည်။

          
                မိုးမ နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တခြားတိုက်ခန်းမှာ ရပ်နေကြတဲ့ အမျိုးသမီးကြီး နှစ်ဦးက လည်း ကိုရင်မူးအောင်ကို နောက်ပြီး အနမ်းပျံ ပြန်ပေးနေကြသည်။ ပြီးတော့ မိုးမ ကို ပါလှမ်းပြောလိုက်သေးသည်။

“ဟဲ့ အဲဒါ သမီး ယောက်ျားလား၊ ချောလိုက်တာနော်။ ခစ်ခစ်။ ငါတို့ ခင်လို့ စတာ စိတ်မရှိနဲ့နော်”

မိုးမ က ပြုံး ရယ်ပြီး ခေါင်းကို သာ အသာယမ်းပြလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က အဆောက်အဦးရှိရာသို့ လမ်းလျှောက်လာနေစဉ် မိုးမ က သူ့လက်ချောင်းလေး နှစ်ချောင်းဖြင့်လမ်းလျှောက်သည့်ပုံမျိုးဖြင့် လုပ်ပြလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ချင်းနားလည်သည့် သင်္ကကေသ ဖြစ်လေသည်။ လှေခါးဖြင့် တက်လာမှာလား ဓါတ်လှေခါးဖြင့် တက်လာမှာလားဟူ၍ဖြစ်သည်။

သူတို့ နေသည်မှာ ဒုတိယထပ်ဖြစ်သဖြင့် တခါတရံ ကိုရင်ဦးမောင်က လေ့ကျင့်ခန်းအနေဖြင့် တခါတရံ လှေခါးမှ တက်လာတတ်သည်။ တခါတလေ အလုပ်မှ ပင်ပန်းပြီးပြန်လာသော အခါတွင်တော့ ဓါတ်လှေခါး ဖြင့် တက်လာတတ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မိုးမ က လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ကိုရင်ဦးမောင်က လည်း သူ့လက်ချောင်းလေးများဖြင့် လှေခါးက တက်လာမည်ဟု ပြန်ပြလိုက်တော့ မိုးမ က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး အိမ်ထဲ အမြန်ဝင်သွားတော့သည်။ မိုးမ က အိမ်သာသို့ အမြန်ဝင်ပြေးကာ တစ်ရှုး စတချို့ကို ယူပြီး စောက်ရည်တို့ဖြင့် စိုရွဲနေသောသူ့စောက်ဖုတ်ရှေ့ ပင်တီထဲ ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်၊ လူစိမ်းတယောက် နှင့် ဖုံးပြောရုံမျှဖြင့် ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် စိုလာရတာလဲ ဆိုတာကို အံဩနေမိသည်။ အဲလိုမျိုး သူတခါမျှ အတွေ့အကြုံမရှိခဲ့ဘူးခြေ။ မိုးမ ခေါင်းထဲ မှာ ထိုလူစိမ်းရဲ့ စကားသံတွေက မထွက်နိုင်ပဲ ဖြစ်နေလေသည်။

လှေခါးပေါ်မှ တက်လာသော ကိုရင်ဦးမောင် မှာလည်း မိုးမ တယောက် လူစိမ်းဖုံးခေါ်တဲ့အကြောင်းသူ့ကို ပြောပြမှာလား ၊ ဖုန်းကွယ်ထားမှာလား ဆိုတာ တွေးနေသည်။ တကယ်လို့ သူ့ကို ပြန်မပြောဘူး ဖုန်းကွယ်ထားတယ်ဆိုရင် တော့ သူဖြစ်စေချင်တယ့်လမ်းကြောင်းကို ဦးတည်နေပြီ။ တကယ်လို့သာ သူ့ကို အကုန်ပြန်ပြောပြတယ်ဆိုရင် တော့ သူဖြစ်စေချင်တဲ့ လမ်းကြောင်းကို ရောက်ဖို့ ထပ်ကြိုးစားရအုန်းမှာပဲလို့ တွေးနေမိသည်။


        

          
                ကိုရင်ဦးမောင် သူ့တို့ တိုက်ခန်းထဲ ဝင်လာတော့ မိုးမ တယောက် သူ့ကို အတင်းပြေးဖက်ပြီး သူ့မျက်နှာကို ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ခွင်ထဲ တိုးကပ်ထားလေသည်။ မိုးမ ရင်ခုံသံတွေက အရမ်းမြန်နေတာကို ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ခွင်မှာပင် ခံစားသိရှိနေရလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ဘာမှ မသိသလို ဟန်ဆောင်ရင်း၊

“ဘာဖြစ်လို့လဲ ချစ်လေး၊ တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေနဲ့ ကိုယ်လုံးလည်းတုန်ရီ နေပါလား။ နေမကောင်းဘူးလား၊ ဟင်။ ကိုယ်တွေ လည်း ပူလို့ပါလား”

မိုးမ က ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ကိုရင်ဦးမောင်ကိုသာ အတင်းတိုးဖက်ထားလိုက်သည်။ မိုးမရဲ့ ရင်ခုံသံတွေက တအားကို မြန်နေသည်။ မိုးမ တယောက် စိတ်ထဲမှာ ချီတုံချတုန် ဖြစ်နေရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကို လူစိမ်းတယောက် ခေါ်တဲ့အကြောင်းပြောလိုက်ရရင် ကောင်းမလား၊ မပြောပဲနဲ့ ဒီတိုင်းပဲ ထားလိုက်ရရင် ကောင်းမလား၊ မိုးမ စိတ်ထဲမှာ အဲဒီလူစိမ်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့လည်း ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားချက်တွေ ရှိနေသည်။ အဲဒီလူက ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်ယောက်များဖြစ်နေမလား၊ တကယ်လို့ ဖြစ်နေခဲ့ရင် သူတို့ သူငယ်ချင်းချင်း ပြဿနာ တက်အောင် မိုးမ ကပဲ လုပ်လိုက်သလို ဖြစ်နေမလား။ အဲဒါလေး တခုကို သေခြာအောင် သူ မသိမသာ တီးခေါက်ကြည့်ပြီး အဖြေသိရမှပဲ ကိုရင်ဦးအောင်ကို ဖွင့်ပြောလိုက်ရင် ကောင်းမယ်ဟု တွေးမိသည်။

ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် မိုးမ မနည်းအားယူပြီး ကိုရင်ဦးမောင်ကို ကိုယ်လက်သန့်စင် ဖို့ ပြောလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကလည်း မျက်နှာသုတ်ပုဝါ၊ အတွင်းခံ တို့ကို ယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်၊ ထိုအရာများနှင့်အတူ သူ၏ ရီဂျစ်စတာမလုပ်ထားသော ဖုံးကဒ် ထည့်ထားသည့်ဖုံးကိုလည်း ဖွက်ယူသွားလေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင် က ရေချိုးခန်းထဲရောက်မှ မိုးမ ဆီသို့ မက်ဆေ့ ပို့လိုက်လေသည်။

“ချစ်မမ ဒီည အိပ်ယာပေါ်ကျရင်တော့ ကျနော့်ကို သတိရမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”

မိုးမ တယောက် သူ့ဖုံးမှာ ရုတ်တရက်ပေါ်လာသော မက်ဆေ့ကြောင့် ဇောချွေးပြန်သွားပြီး ရေချိုးခန်းဖက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း မက်ဆေ့ကမန်းကတန်းပြန်ရိုက်လိုက်လေသည်။


        

          
                “ရှင် ရူးနေသလား၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ကျမ ယောက်ျား အိမ်မှာရှိနေတဲ့အချိန် SMS မလုပ်ပါနဲ့၊ အခု သူရေချိုးခန်းထဲဝင်နေလို့တော်တော့တယ်၊ နို့မို့ဆို သူတွေ့သွားမှာပေါ့၊ ရှင်ကျမ ကို ဒုက္ခရောက်အောင်လုပ်နေတာလား၊ ဒါနဲ့ ရှင့်နာမည်ဘယ်သူလဲ အခု ကျမယောက်ျား ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်မလာခင် မြန်မြန်ပြောစမ်းပါ”

ရေချိုးခန်းထဲ မှ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး သဘောကျစွာ ရီမောလိုက်လေသည်။ နောက် သူက ၊

“အချစ်ကလည်း ကွာ အချစ်ရဲ့ ဖုံးကို အသံပိတ်ထားလိုက်ပြီး အချစ်ဘဲကြီးမမြင်ရတဲ့နေရာမှာ ထားထား လိုက်ပေါ့၊ အဲဒါဆို ကျနော့် မက်ဆေ့ လည်း သူမမြင်ရတော့ဘူးပေါ့၊ အင်းပါ အင်းပါ၊ ကျနော် မက်ဆေ့ မပို့တော့ပါဘူး၊ အချစ်ရဲ့ ဘဲကြီးက ရေချိုး ခန်းထဲ ဝင်ရင် ဘယ်လောက်ကြာတတ်လည်း၊ သူမထွက်လာခင် ၁၅ မိနစ်လောက် ကျနော်တို့ ချပ်လို့ရမလား၊ ကျနော့်နာမည်ကို အချစ်က ဘာလို့သိချင်ရတာလဲ၊ အဲဒါဆို အချစ်ရဲ့ နာမည်လည်း ကျနော့်ကို အရင်ပြော၊ အဲဒါဆို ကျနော့်နာမည်ပြန်ပြောပြမယ်”

“ကျမ နာမည်က မိုးမ၊ ထားပါတော့ ရှင့်နာမည် ကျမကို မပြောပါနဲ့တော့ ကျမပဲ ရှင့်ကို နာမည်ပေးထားလိုက်မယ် ကိုမောင်ငယ် တဲ့ မှတ်ထား၊ ဟုတ်ပလား၊ ရှင့်ကို ကိုမောင်ငယ် လို့ပဲ ကျမခေါ်မယ်၊ အင်း ဒီည ကျမ ယောက်ျားနဲ့ ကျမ ကို လုပ်တဲ့ အချိန်မှာ ရှင့်လို့ စိတ်ကူးယဉ်နေမယ် ဟုတ်ပလား၊ ဟုတ်တယ် သူက ရေချိုးခန်းထဲမှာ ၁၅မိနစ်လောက်ကြာတတ်တယ်၊ အခု ကျမက ရှင့် မက်ဆေ့ကို ရီပလိုင်းမလုပ်တော့ဘူး ဆိုရင် သူရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီလို့ မှတ်လိုက်ပါ၊ ကျမ ကို မက်ဆေ့ဆက်မရိုက်ပါနဲ့တော့၊ နောက်တခုက ရှင်က ကျမ ယောက်ျားရဲ့ သူငယ်ချင်းလား၊ ဒီအပတ်မန့် မှာပဲ နေတဲ့သူလား ပြောပြစမ်းပါ”

ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အတော့်ကို ပောျ်သွားပြီ။ အရာရာတိုင်းက သူစီစဉ်ထားသလို ဖြစ်လာနေပြီ၊ မိုးမ တယောက် သူလိုးနေတဲ့အချိန်မှာ ကိုရင်ဦးမောင်ကို သူ့ရီးစားဟောင်း ကိုမောင်ငယ် လို့ တွေးပြီး ခံစားနေတော့မည်။


        

          
                “ကျနော်အရမ်းပျော်သွားပြီ ချစ်မမ ရယ်၊ မမ နာမည်က သိပ်လှလာပဲ၊ အခု တော့ ကျနော်ဘာမှ မပြောချင်သေးဘူး ၊ ကျနော်ဟာ မမဘဲကြီးရဲ့ သူငယ်ချင်းလား၊ ဒီအပတ်မန့်မှာ နေတာလား ဆိုတာကို၊တခုပဲ ပြောမယ်၊ ဒီနေ့ မမ အရမ်းလှတာပဲ၊ မမ နို့တွေက လည်း အရမ်းလှ၊ မကြီးမသေး အနေတော်ပဲ၊ နို့သီးခေါင်းလေး တွေ ချွန်နေတာကိုက ကျနော့် အကြိုက်ပဲ၊ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား မမ ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်အောက်က နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးတွေ ထောင်ထ နေတာ အထဲက ဘရာ မပါဘူး မဟုတ်လား၊ ကျနော့်စိတ်တွေကို အရမ်းထ စေတာပဲ၊ မမ ပေါင်လုံးတွေက လည်း အရမ်းလှတာပဲ၊ ကျနော်သာ နမ်းခွင့်ရရင် အရမ်းကောင်းမှာပဲ၊ အချစ်ရယ် ဒီည ကျနော်ကိုယ်တိုင်ပဲ အချစ် နဲ့ အိပ်ယာထဲ အတူတူ ဖြစ်ချင်တာပဲ၊ အခု မက်ဆေ့ရိုက်ရင်း နဲ့ ကျနော်လီးကြီးတောင်နေတာ သိတယ်မဟုတ်လား မမ”

မိုးမ အထက်ပါ မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို လိမ်ကျစ်လိုက်မိသည်။

“ရှင် ဒီည ကျမနဲ့ အိပ်ယာထဲမှာ အတူတူ ဖြစ်မှာပါ၊ ဝမ်းနည်းဖို့ကောင်းတာက ရှင်က ကျမကို သိပြီးတော့ ကျမက ရှင့်ကို မသိတာပဲ၊ ရှင့်ကို ကျမက မမြင်ဘူးတော့ ရှင်က ကျမရဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ ပုံဖေါ်ထားတဲ့သူပဲ ဖြစ်နေမှာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ရှင်က ကျတော့ မတူးဘူးလေ၊ ရှင်က ကျမကို မြင်ဖူးနေတဲ့သူ ဆိုတော့ ရှင်က စိတ်ကူးထဲမှာ ကျမမျက်နှာ၊ ကျမကိုယ်လုံး ကို ကောင်းကောင်းပုံဖေါ်လို့ရတာပေါ့၊အင်း တော်ပြီး မက်ဆေ့ မပို့ပါနဲ့တော့ ကျမ ရှင့်မက်ဆေ့တွေကို လည်းဖျက်ပြစ်ရအုန်းမယ်၊ တော်ပြီ ဘိုင်”


အခန်း ( ၇ )  ကိုမောင်ငယ် အဖြစ် မိုးမ နှင့် လိုးကြခြင်း။

သို့ သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမကို နောက်ဆုံးမက်ဆေ့တခုထပ်ပို့ပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။

“ အချစ်လေး ကျေးဇူးပြုပြီး ကို့ကို တခု လုပ်ပေး၊ ချစ်လေးနဲ့ ချစ်လေးရဲ့ ဘဲကြီး လိုးလို့ပြီးရင် ချစ်လေး အိမ်သာထဲ ကို သွားပြီး ကို့ ဆီကို မက်ဆေ့ပြန်ပို့ပေးပါ၊ ကောင်းလားမကောင်းလား ဆိုတာကို၊ ကို အဲဒီ မက်ဆေ့ကို စောင့်နေမယ်၊ တကယ်လို့ ချစ်လေး ကို့ ကို မက်ဆေ့ မပို့ဘူး ဆိုရင် တော့ ကို မက်ဆေ့ပို့ပြီးမေးရလိမ့်မယ်၊ ဒါပဲနော်”


        

          
                မိုးမ တယောက် ကိုရင်ဦးမောင်များ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာမလား ဆိုတာကို တချိန်လုံးစောင့်ကြည့်ရင်းက သူ့ဖုံးကိုလည်း ကြည့်နေမိသဖြင့်၊ နောက်ဆုံး မက်ဆေ့ ဝင်လာတာနှင့် ဖတ်ပြီး ရီပလိုင်းချက်ချင်း ပြန်လုပ်လိုက်လေသည်။

“ဒါ ကျမရဲ့ နောက်ဆုံးမက်ဆေ့ပဲ၊ အိုကေ ဒီညကျမတို့ ချစ်ပွဲဝင်ပြီးရင် မက်ဆေ့ပို့ပေးလိုက်မယ်၊ ဆယ်နာရီ ဆယ့်တနာရီလောက် လဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်၊ ကျေနပ်ပလား၊ တော်ပြီ၊ ကျမကို သနားရင် လုံးဝ မက်ဆေ့ မပို့ပါနဲ့တော့ရှင်၊ ဒါပဲနော်၊ ကျေးဇူး”

ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ရေချိုးခန်းထဲမှာ သူ့မိန်းမ ဆီက မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး လီးကြီးမှာ မာတောင် တောင့်တင်းနေရတော့သည်။ ဒီလို ရိုးသား ဖြူ၊စင်လှတဲ့ မယားတောသူလေးတယောက်၊ သူဖြစ်စေချင်တဲ့ လမ်းကြောင်းပေါ်ကို လျှင်လျှင်မြန်မြန်ကြီးကို လျှော်လာနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရလို့ဖြစ်သည်။ မိုးမ တယောက် ခုလို လွယ်လွယ်နဲ့ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ သူတကယ့်ကို မထင်ထားမိခဲ့ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ တကယ့်ဆန္ဒကို မိုးမ နားလည်ဖို့ကတော့ ခရီးရှည်ဆက်ရအုန်းမည် ဆိုတာကို သူနားလည်သည်။ အခု လို အစလေး ကောင်းလာတာကိုပဲ အတော်ကျေနပ်လှပေပြီ။

ထိုညမှာ မိုးမ သူ့ရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီ ကို ဝတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လာတာနဲ့ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမပုခုံးသားလေးကို ကိုက်ခဲလိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် တော်တော့်ကို ဆာလောင်နေပုံပါပဲ။ မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင် ပုခုံးကို ပြန်ကိုက်ခဲလိုက်ပြီး သူ့လက်တွေက အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်ထားတုန်းဖြစ်တဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ ပုဆိုးထဲ လက်ထည့်ပြီး ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ပဲ လီးကြီးကို ပွတ်ပေးနေပါသည်။ 

နောက်တော့ ပက်လက်လှန်အိပ်နေတဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွပြီး သူ့စောက်ဖုတ်နေရာကို ကိုရင်ဦးမောင် လီးကြီးဖုထွက်နေတဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပေါ်မှာ တက်ပွတ်ပါသည်။ ထိုကဲ့သို့ သူ့အပေါ်မိုးမ တက်ခွစိးတာ သူတို့ အိမ်ထောင်ကျပြီး ၁၁လအတွင်းမှာ ပထမဦးဆုံး အကြိမ်ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မေးခွန်းထုတ်ဖို့ အကွက်ရသွားပါတော့သည်။


        

          
                “ ချစ်လေး ဘယ်သူ့ကို ဒီလောက်တောင် စိတ်တွေ ထပြီး ခံချင်နေရတာလဲ ဟင်။ ကိုကိုက ဘယ်သူလို့ ချစ်လေး စိတ်ထဲ မှာ စိတ်ကူးယဉ်လေတာလဲ”

“ကိုကို က ကိုမောင်ငယ်လေ၊ ချစ်လေးရဲ့ ရီးစားဟောင်း ကိုမောင်ငယ်လေ မနေ့က ပြောထားတာ မမှတ်မိဘူးလား”

ကိုရင်ဦးမောင် အရမ်းပျော်သွားသည်။ မိုးမ ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်သည်။ မိုးမ လည်တိုင်လေးကို လျှာဖြင့် ရက်ရင်း နို့တွေ ဆီသို့ ငုံ့ဆင်းသွားလိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် ပါးစပ်လေး ဟ ပြီး အသက်ရှုသံပြင်းပြင်း ဖြင့် ဆာလှောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ ဝံပုလွေမ လို ပဲ ကိုရင်ဦးမောင်ကို စေ့စေ့ကြည့်နေလေသည်။ သူရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ နိုးကြွပြီး အရမ်းကို ခံချင်နေတယ်ဆိုတာက သူ့မျက်လုံးတွေမှာ မြင်နေရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကို လိုးပါတော့ဟု တောင်းပန်ခယလာသည်အထိ ဖြစ်သွားအောင် အချိန်ဆွဲနေလိုက်သည်။

“ အင်း ကောင်းပြီ ကဲ မင်းရဲ့ အချစ်ဦးကြီးရဲ့ ရှု်ဘတ်ကို ရက်ပေး၊ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း အောက်ကို လျှောဆင်းသွား ဗိုက်တွေက နေ ဆီးစပ်နားရောက်တဲ့အထိ၊ ပြီးမှ သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ လီးချောင်းကြီးကို ရက်ပေး”

မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် ပြောတဲ့အတိုင်း စလုပ်တော့တယ်။ မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင် ကိုယ်ပေါ်မှာ ခွရက်သားနဲ့မို့ သူ့နို့တွေက ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေး အောက်မှာ တွဲလောင်းကျပြီး လှုပ်ခါရမ်း နေတယ်။ ပုခုံးကြိုးသိုင်းလေး တဖက်က လက်မောင်းကို လျှောကျနေတာ ကိုရင်ဦးမောင် မျက်စေ့ထဲမှာ အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ မိုးမ က သူ့ကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ မျက်လုံးတွေကို တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် မော့ကြည့်ရင်းမှ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ဝမ်းဘိုက်သားတွေကို ဆက်ရက်နေတယ်။ 

နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ လီးချောင်းကြီးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီအပေါ်ကနေပဲ အသာလေးကိုက်လိုက်တယ်။ ကိုရင်ဦးမောင် က အားး အီးအီး အသံထွက်တောင်တောင် ငြီးမိပြီး မိုးမ ရဲ့ ခေါင်းလေးကို အသာကိုင်လိုက်မိသည်။ အဲတော့မှ မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင်ကို ပြုံးကြည့်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့ လေအတိုက်မှာ ယိမ်းနွဲနေတဲ့ သစ်ပင်ကြီးလို ပေါ်လာတဲ့ လီးတန်ကြီးကို မိုးမ က သူ့လျှာကလေးနဲ့ လှမ်းရကိုက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် တုန်ခါသွားအောင် ဖီးတက်လာပါသည်။


        

          
                ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ အတွင်းခံကို ခြေထောက်အဖျားအထိ ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီးမှ မိုးမက သူ့ဆံပင်တွေကို ခေါင်းမော့ကာ အနောက်ဖက်သို့ စုကာပို့လိုက်သည်။ နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့လက်ကလေးတွေက ကိုရင်ဦးမောင် လီးကြီးကို တချက်နှစ်ချက်လောက်ပွတ်ကာ ကွင်းလေးထုပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ငုံကာ သူ့ပါးစပ်လေးဖြင့် ငုံဖို့ အလုပ်တွင် ကိုရင်ဦးမောင်က၊

“ချစ်လေး ရဲ့ ဘဲကြီးက ဘယ်မှာလဲဟင်။ အခု ကို က ကိုမောင်ငယ်နော်၊ ချစ်လေးနဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကြီး ချစ်လေးတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ကုတင်ကြီးပေါ်ရောက်နေပြီ၊ ချစ်လေးက ကိုမောင်ငယ့်လီးကြီးကို ကိုင်ထားတုန်း ချစ်လေးရဲ့ ဘဲကြီး အခန်းထဲ ဝင်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

“ ဟင့် သူက အိုဗာတိုင် ဆင်းနေပါတယ် ကို ရဲ့ ညသန်းကောင်ကျော်မှ ပြန်ရောက်မှာ၊ ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုး ရဖို့ဆိုတာ လွယ်တာမဟုတ်ဘူး၊ အချစ်ရဲ့ စကားပြောမနေနဲ့ ဇိမ်ခံနေစမ်းပါ အချစ်လေး မနေနိုင်တော့ဘူး”

ကိုရင်ဦးမောင်က သူသွင်းချင်တဲ့ ဂွင်ထဲ ကို မိုးမတယောက် ဝင်လာပြီ ဆိုတာ သိလို့ အရမ်းကို ဝမ်းသာနေရပါသည်။ အရမ်းကို တင်းပြီးထန်လာလို့ မိုးမက သူ့လီးထိပ်ကို သူ့ပါးစပ်မှာ ငုံလိုက်သည့်အချိန် အရှေ့ ပြေး အရည်ကြည်တွေ ကို လျှာပေါ်မှာ ခံစားသိလိုက်ရလို့၊ မျိုးချလိုက်ပြီး ကိုရင်မောင့်ကို မော့ကြည့်ကာ၊

“ ဟင့် ငံကျိကျိနဲ့ ဘာလို့ ဒီလောက်တောင်မှ မြန်ရတာလဲ၊ ကျမ မကောင်းခင်တော့ အချစ်မပြီးရဘူးနော် ပြောထားတယ်၊ ကျမ အရမ်းအလိုးခံချင်နေတာ ၊ တတ်နိုင်သလောက်ထိန်းထားပါနော်”

မိုးမ က သူ့လီးကြီးကို ငုံပြီးစုပ်လိုက်တဲ့ အချိန် ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်မိပြီး လည်ချောင်းထဲက ငြီးသံ ကိုအံကြိတ်ထိန်းရင်း မိုးမ ပါးစပ်ထဲ သူ့လီးကြီးကို ကော့ထိုးမိလေသည်။

အခု မိုးမ စိတ်ထဲ ဘာတွေ စဉ်းစားနေသလဲ၊ သူတကယ်ပဲ သူ့ စိတ်ထဲမှာ တခြား ဘဲတဗွေကို တွေးပြီး သူ့လီးကို စုပ်နေတာလား၊ မိန်းမတွေ ရဲ့ အတွင်းစိတ်ကိုတော့ ဘယ်သူမှ သိနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။ ကိုရင်ဦးမောင် က ကျိုးစားပြီး မိုးမ ဘာတွေ စဉ်းစားနေ မလဲ လျှောက်တွေးကြည့်ပေမဲ့ မအောင်မြင်ပါ။ 


        

          
                ခနနေတော့ မိုးမက လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်က ချွတ်လိုက်ပြီး ကိုရင်ဦးမောင်ပေါ်မှာ တွားတွားတက်လာပါသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ကို ပါးစပ်ချင်းစုပ်နမ်းရင်းက လီးကြီးကိုလည်း သူ့လက်တဖက်က ကိုင်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်ပါသည်။ မိုးမ က သူ့ကိုယ်ကို နှိမ့်ချလိုက်တော့ လီးကြီးက သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းလျောဝင် သွားသည်။ မိုးမ ပါးစပ်မှလည်း ငြီးသံလေး တွက်ပေါ်လာသည်။

“အ…..အ…...အီး…………...အားးးးးးးးးးးးးးး”

မိုးမ က အသံအကျယ်ကြီး ထွက်ငြီးလိုက် တဲ့အချိန် ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ပြီး မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းရှုံ့ ရင်း၊

“ကိုကို့ကို ကိုမောင်ငယ် လို့ ခေါ်လိုက်စမ်းပါ ချစ်လေး၊ ဆောင့်ပါတော့လို့ ပြော”

မိုးမ တယောက် အရမ်းကို တင်းထန်နေလေပြီ။

“အင်း...အီး… ကိုမောင်ငယ်...ကျမ ကို ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ အထဲကို အဆုံးထိ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ၊ အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုမောင်ငယ်ရယ်၊ ရှင့် ကို လည်း စွဲမိနေပြီ၊ အားးးးး တအားကောင်း..”

နှစ်ယောက်စလုံး ကာမဆန္ဒတွေ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကြပြီးတော့ မောပန်းနွမ်းနှယ်သွားကြလေသည်။ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် လည်ပင်းကို တချက်စုပ်နမ်းလိုက် ပြီးမျက်လုံးလေးမှေးကာ အနားယူနေလေသည်၊ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့၊

“အင်း ငါ့မိန်းမ တကယ်ပဲ တခြား ယောက်ျားတယောက်က လိုးနေတယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်ခဲတာလား”

လို့ တွေးနေလေသည်။ ခနအကြာတွင် မိုးမက၊

“ရေချိုးခန်းခန သွားအုန်းမယ်”

ဟုပြောကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ကိုမောင်ငယ့် ဆီသို့ မက်ဆေ့ပို့လေသည်။

“ရှင် ဒီနေ့ လိုးပေးတာ အရမ်းကောင်းတာပဲရှင်၊ ကျမ ပိပိလေးထဲ အတင်းဆောင့်လိုးတာ၊ အရမ်းခံလို့ကောင်းတာပဲ၊ ကျမ အလိုးခံလို့တောင် မဝချင်ဘူး၊ ဒီညတော့ ဒီလောက်ပဲနော်၊ အိပ်တော့နော် အချစ်၊ မွမွ၊ အိပ်ပျော်အောင်အိပ်တော့ နော်၊ ဘိုင်”


        

          
                အထက်ပါမက်ဆေ့ကို ပို့ပြီးသည်နှင့် မိုးမ သူ့ဆဲလ်ဖုံးကို ပိတ်ပြစ်လိုက်တော့သည်။

ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မိုးမ မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး တော်တော်လေး စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ အခု မက်ဆေ့ပို့လိုက်တာဟ သူ့ရဲ့ မယားတောသူ မိုးမ မှ ဟုတ်ပါလေရဲ့လား၊ သူတွေ့တောင် မတွေ့ဘူးသေးတဲ့ ဘဲတဗွေ နဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်တောင် ရောက်သွားခဲ့ရပါလား။

...........................................................................................................................................

အခန်း ( ၈ ) မောင်ဥက္ကာ နှင့်စကားစမြီပြောဆိုခြင်း။

ထိုညက မိုးမ တယောက် တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်ခြေ။ မိုးမ သူတခါမှ မမြင်ဘူး ဘဲ အသံသာကြားဘူးရသည့် လူစိမ်းတယောက်ကို ဘာဖြစ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်မိသလဲ ဆိုတာကို တွေးတောနေမိသည်။ သူတခါမှ ညတုန်းက လို အရသာရှိသည့်ကာမစပ်ယှက်မိမျိုး တခါမှ မခံစားခဲ့ရဘူးခြေ။ အိပ်ယာပေါ်မှာ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့်ဖြင့်၊ ညတုန်းက ကိုရင်ဦးမောင်အစား တခြားလူတယောက်ကို စဉ်းစားရင်းဖြင့် အရသာ ထူးသော ချစ်ပွဲ ဝင်ခဲ့ခြင်းကို စဉ်းစားနေမိသည်။ 

ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်ကတော့ သူ့ဘေးမှာ တခေါခေါဖြင့် အိပ်မောကျနေလေသည်။ မိုးမ တယောက် ကိုမောင်ငယ်သူ့ကို ပြောသော စကားတချို့ကို တွေးမိပြီး ကိုယ့်ဖာသာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ မိုးမ အိမ်ယာပေါ်မှ ထကာ မိုးဖိုချောင်သို့သွားကာ ကော်ဖီတခွက် ဖျော်လိုက်ပြီး ထိုင်သောက်ရင်းက သူ့ဖုံးထဲမှ ကိုမောင်ငယ့် မက်ဆေ့တွေကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ဖတ်ရှုနေမိလေသည်။ မိုးမတယောက် ကိုမောင်ငယ့်ကို ခေါ်သင့်မခေါ်သင့် တွေဝေနေရာမှ ကိုမောင်ငယ့်ဖုံးနံပါတ်ကို နှိပ်လိုက်လေသည်။ သို့ရာတွင် ဖုံးမှာ ပိတ်ထားသဖြင့်ခေါ်၍ မရခြေ။ မိုးမ တယောက် စိတ်တွေ ပြန်ထလာပြီး စောက်ရည်တွေ ရွဲနေ့ပြန်ပြီ။

နောက်ဆုံးတော့ အိပ်ယာထဲ ပြန်ဝင်ပြီး လှဲလိုက်ရာ အိပ်ပျော်သွားပြီး သူစိမ်းတယောက်က သူ့ကို လာလိုးသည်ဟု အိပ်မက်ပင် မက်မိလေသည်။ အိပ်မက်ထဲတွင်၊ သူက ဝရံတာမှာ ထွက်ရပ်နေစဉ်၊ ကိုမောင်ငယ်က စူပါမန်း ကဲ့သို့ လေထဲမှ ပျံလာပြီး သူ့ကို အိပ်ယာပေါ်အတွင်းခေါ်သွားလေသည်။ သူကလည်း ညဝတ်အင်္ကျီပါးပါးလေးကို ဝတ်ထားလေသည်။ ကိုမောင်ငယ်က သူ့တကိုယ်လုံးကို ရက်ပေးသဖြင့် သူအသံလေး ထွက်အောင် အော်ငြီးမိပြီး ကိုမောင်ငယ့်ကိုလည်း တရှိုက်မက်မက် ပြန်လည်နမ်းရှုံ့နေမိလေသည်။


        

          
                နောက်နေ့မနက် မိုးးလင်းတော့ မိုးမ တယောက် စိတ်ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားလေပြီ။ ညတုန်းက စိတ်သောင်းကျန်း ခဲ့တာတွေ အကုန်ပျောက်ကုန်သွားပြီး အလုပ်သွားတော့မည့် ကိုရင်ဦးမောင်ကို အားရပါးရဖြင့် ချစ်မြတ်တနိုးနမ်းကာ နှုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။ နေလည်ဘက်တွင်လည်း အိမ်အလုပ်များဖြင့် ရှုတ်ကာ ကိုမောင်ငယ်ကို မေ့မေ့လျှောလျှော ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ကိုမောင်ငယ်ရော သူ့မက်ဆေ့တွေကိုပါ ခပ်ပေါ့ပေါ့ပင် သဘောထားလိုက်မိလေတော့သည်။

ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်ကတော့ သူ့အလုပ်မှာ ထိုင်ပြီး စဉ်းစားခန်းဝင်နေမိလေသည်။ သူ့မိန်းမ အခုတော့ စပြီး ကာမ အရသာကို ကြိုက်နှစ်သက်နေပြီ ဆိုတာကို သူသိလေသည်။ သို့သော် သူမျှော်လင့်ထားခဲ့သလို၊ တယောက်ယောက်က အထူးသဖြင့် သူဖြစ်စေချင်သည့် ဘဲ တဘွေဘွေက လိုးတာကို သူမြင်ရပါ့မလားဆိုတာကို တွေးနေမိသည်။ 

ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ တယောက် တခြား ယောက်ျား တယောက်အပေါ်ဆန္ဒရှိတာ၊ အခြား ယောက်ျား တယောက် ရဲ့ တကိုယ်လုံးကို မိုးမက စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ရက်ပေးတာ၊ အခြားယောက်ျား တယောက်က မိုးမ ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ကိုင်တွယ်တဲ့အခါ မိုးမ ဘယ်လို ဖီးတက်မလဲ၊ နောက် မိုးမ က သူ့ကို နမ်းသလို တခြားယောက်ျားလေးကိုနမ်းတဲ့ အခါမှာလည်း စိတ်ပါလက်ပါနဲ့၊ ဘယ်လို တက်ကြွနေမလဲ၊ မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲကို တခြား ယောက်ျား လီးကြီးဝင်သွားတဲ့အခါ မိုးမက သူ့ကို တုန့်ပြန်သလို ထို သူ့ကိုလည်း တုန့်ပြန်တာရယ်၊ အဲဒီအချိန်မှာ ဖြစ်နေတဲ့ မိုးမ မျက်နှာအနေအထားရယ်ကို ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အရမ်းကို ကြည့်ချင်နေမိလေသည်။

တခြားလူတယောက်က လိးနဲ့ မိုးမ စောက်ဖုတ်ကို ဆောင့်ထိုးတဲ့ အချိန်မှာ မိုးမ အော်မှာလား၊ တကယ်လို့ သူက လုပ်စေခြင်လို့ အလိုးခံရတာမျိုးဖြစ်မလား၊ မိုးမ ကိုယ်တိုင်ကို က တစိမ်းယောက်ျားတယောက်လိုးတာကို ခံချင်ပြီးရင်း ခံချင်ဖြစ်နေမလား။ အဲလို ဟိုဟို ဒီဒီတွေ လျှောက်တွေးနေရင်းဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မိုးမဆီကို မက်ဆေ့ပေးဖို့ စိတ်ကူးပေါက်လာသည်။ သူ့ဖုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး၊ မက်ဆေ့တခု ပို့လိုက်လေသည်။


        

          
                ..ဟေးအချစ်လေး၊ မနေ့ညက အရမ်းကောင်းတာပဲ၊ ကိုကို လည်းအရမ်းကြိုက်တာပဲ၊ ကိုကို တို့ အပြင်မှာ တကယ်လုပ်ကြရအောင်လား…

ထိုမက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီးတာနှင့် မိုးမ မှာ အတော်ဒေါပွသွားပြီး ချက်ခြင်း မက်ဆေ့ပြန်ရိုက်လိုက်သည်။

..ဘာတကယ်ကို ပြောနေတာလဲ၊ ရှင်က ကျမကို အပြင်မှာ တကယ်လိုချင်နေတယ်လို့ထင်နေတာလား။ အဲဒါက စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်ပဲ ဆိုတာ ရှင်နားမလည်ဘူးလား၊ စိတ်ကူးကို စိတ်ကူးထဲမှာပဲ ရပ်လိုက်ပါ၊ ရှင်ဒိထက်ပိုလာရင် ကျမ မက်ဆေ့ကိုလည်း ဘလော့လုပ်မယ်၊ ရှင့်ကိုလည်း စကားပြန်ပြောမှာ မဟုတ်တော့ဘူး..နားလည်လား..

မိုးမ မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိတော့ခြေ။ သူ့မိန်းမက သူ့အပေါ်သစ္စာရှိနေတာကို သိရလို့ပဲ ပျော်ရမှာလား၊ သူဖြစ်ချင်တဲ့လမ်းကြောင်းထဲ ဝင်မလာလို့ စိတ်ပျက်ရမှာလား။ ဆိုတာ ဝေခွဲမရတော့။

မိုးမ ကမက်ဆေ့ပို့ပြီးတာနှင့် ဝရံတာသို့ထွက်လာခဲ့ပြီး သူတို့ ခြံဝန်းနှင့် ကားပတ်ကင်၊ နောက် လမ်းမ ဘက်တဝိုက်ကို မျက်လုံးဝေ့ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူတို့ ကွန်ဒို တွေရဲ့ ခြံဝ ဂိတ်မှာ စောင့်နေတဲ့ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းတဦး က သူ့ဘက်ကို လှမ်းကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

မိုးမ က အိမ်နေရင်း ထမိန်ဗြောင် အသားပျော့ပျော့လေးနှင့် စွံ့ကားသော တင်သား လုံးကျစ်သောပေါင်တန်တို့က ထုံးစံအတိုင်း ကြည့်ကောင်းနေပေရာ ထို လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းက မိုးမ ကိုလှမ်းကြည့်နေရာမှ မျက်လုံးမခွာတော့ခြေ။ ထိုလုံခြုံရေးဝန်ထမ်းမှာ လူပျို အရွယ်ဖြစ်ပြီး မိန်းခလေး တိုင်းလိုလို ကို စိတ်ဝင်စားကာ အခွင့်အရေးရလျှင် ရသလို မထိတထိ စတတ်နောက်တတ်သူဖြစ်လေသည်။ ယခုလည်း မိုးမ ကသူ့ကို လှမ်းကြည့်နေတာကို တွေ့ရသောအခါ သူ့ကိုယ်သူ စိတ်ထဲ မှာ ပြောနေမိသည်။

..ဟား မိုက်လိုက်တဲ့စော်ကြီး၊ ဘော်ဒီကလည်း အပီပဲ၊ ဝရံတာ လက်ရမ်းပေါ်မှာ ကုန်းပြီးငုံ့ကြည့်လိုက်ရင် ကောင်းမှာပဲ အဲဒါဆို သူ့နို့ကြီးတွေ၊ ရင်ကြား မြောင်းကို မြင်ရမှာ၊ ခါးလေးကလည်းသေးလိုက်တာ၊ အောက်က ဖင်ကြီးကလည်း ကားစွင့်နေတာပဲ ကောင်းလိုက်တဲ့ အိုးကြီး၊အပါး..


        

          
                ထို ကောင်လေးမှာ ဥက္ကာဖြစ်လေသည်။ သူက မိုးမတို့ ကွန်ဒို အဆောက်အဦးတခုလုံး၏ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်း လည်းဖြစ်၊ ဂိတ်စောင့်လည်းဖြစ်၊ ဝေရာဝတ်စ လုပ်ပေးသူလည်း ဖြစ်လေသည်။

မိုးမ က ဥက္ကာ သူ့ကို လှမ်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲမျာ ဒီကောင်လေးက ကိုမောင်ငယ်များလား ဟု သံသယ ဖြစ်မိသည်။ မိုးမ လက်တွေ့စမ်းကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးလိုက်ကာ ကိုမောင်ငယ့်ဖုံးနံပါတ်ကို ခေါ်လိုက်သည်။ ဥက္ကာတယောက် သူ့ဖုံးကို လှမ်းကိုင်မည်လားဆိုတာလည်း စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။ 

ထို အချိန်မှာ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်ကလည်း အလုပ်ထဲမှာ အလုပ်များနေသဖြင့် ဖုံးကို လှည့်မကြည့်နိုင်၊ ထို့ကြောင့် မိုးမ ခေါ်သည့်အချိန်မှာ ဖုံးကို ဘယ်သူမှ လာမကိုင်ကြပေ။ မိုးမ က ဦးနောက်စားသွားသည်။ ဘာလို့ သူဖုံးကို မကိုင်တာလဲ၊ သူက ငါစောင့်ကြည့်နေတော့ ဖုံးကိုင်လိုက်ရင် ကိုမောင်ငယ်ဆိုတာ သူမှန်းသိသွားမှာစိုးလို့ ဖုံးမကိုင်တာလား၊ မိုးမ တယောက် ဥက္ကာကို စပြီးမသင်္ကာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

မိုးမ က သေခြာအောင် စုံစမ်းချင်သည်။ ထို့ကြောင့် အိမ်ထဲပြန်ဝင်ပြီး အင်္ကျီအဝတ်အစားလဲကာ ဒီအနားက ဈေး တခုသွားမလို ဟန်ဖြင့် ထွက်လာခဲ့လေသည်။ မိုးမ က အပြာရောင် ဘလော့အင်္ကျီလေးနှင့် အရောင် ဆင်တူ ပါတိတ်ခပ်ပျော့ပျော့ အသားလေး တထည်ကောက်ဝတ် ကာ မျက်နှာကို မိတ်ကပ်ပါးပါးလေး ဖြင့် သလိုက်သည်။ ရေမွှေးနည်းနည်းစွတ် ဆံပင်ကို နောက်ကျော်မှာ ဖားယားလေးချကာ သူ့ကွန်ဒိုပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့လိုက်လေသည်။ 

မိုးမ တယောက် သူတို့ အဆောက်အဦးမှ ထွက်လာတာ မြင်သည်နှင့် ဥက္ကာတယောက် မိုးမကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး အပြန်ပြန်အလှန်လှန်ကြည့်ပြီး ငမ်းတော့သည်။ တလှမ်းချင်း လျှောက်လာတဲ့ မိုးမ ရဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေ က ထမိန်အောက်မှာတောင် အလုံးလိုက် ထင်းနေသည်။ မိုးမ ဘလောက်က ခါးတိုမို့ ထမိန်နဲ့ ဘလော့ကြားတချက်တချက်လှစ်ကနဲ ပေါ်လာတဲ့ အသားဝင်းဝင်းလေး၊ ခါးကျင်ကျင်ကလေး၊ ဖင်ကားကားကြီး၊ အား၊ မိုးမ သူ့ဆီလမ်းလျှောက်လာတာကို ကြည့်ရင်းနဲ့ပ်င ဥက္ကာ လီးကြီးမာတောင်လာရသည်။


        

          
                မိုးမကတော့ ဝင်းတံခါး ဂိတ်ရှိရာကို လျှောက်လာရင်းက ဥက္ကာရဲ့ မျက်နှာအနေအထား အပြောင်းအလဲကို အကဲခတ်နေလေသည်။ဒီကောင် ငါ့ကို ခေါ်တော တထောင်အားနဲ့ ကြည့်နေလိုက်တာ၊ ငါ့ကို ဖုံးခေါ်တာ သူမဟုတ်သလို ဟန်ဆောင်နေတာလားမသိဘူး၊ ကြည့်စမ်းပါအုန်း ကြည့်နေလိုက်တာ ငါ့တကိုယ်လုံးကို အဝတ်အစားမပါတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကျနေတာပဲ၊ သူက ဒီကွန်ဒိုရဲ့ လုံခြုံရေးဆိုတော့ ဝရံတာတွေကို စောင့်ကြည့်ရင်း မနေ့က ငါရပ်နေတာကို တွေ့တာပဲ နေမယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ငါဘယ်လို ဘာတွေ ဝတ်ထားတယ် ဆိုတာ သူပြောနိုင်တာပေါ့၊ ဘုရားရေ ညတုန်းက ငါ သူ့ကို ပြောခဲ့မိတယ် မင်းဟာငါနဲ့ အိပ်ယာထဲ အတူရှိနေမယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တယ်လို့။ ဒုက္ခပါပဲ။

မိုးမ တယောက် ဂိတ်ပေါက်ဝကို ရောက်တော့ ဥက္ကာက လှမ်းကြို ပြီးနူတ်ဆက်လိုက်ပါသည်။

“ဟဲလို အမကြီးခင်ဗျာ၊ ကျွန်တော့်နာမည် ဥက္ကာပါ၊ ဒီကွန်ဒို အဆောက်အဦးရဲ့ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းပါ၊ ပြဿ နာ တခုခု ဖြစ်ရင် ကျွန်တော့်ကို ခေါ်နိုင်ပါတယ်”

မိုးမက ရပ်လိုက်တယ်၊ မိုးမ ဥက္ကာမျက်နှာကို လေ့လာလိုက်သည်။ ဥက္ကာက မိုးမ ရဲ့ ဖောင်းကြွနေတဲ့ ရင်သားအစုံ၊ ဖြောင့်စင်းတဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ခိုးကြည့်နေသည်။ မိုးမက၊

“မင်းနာမည်ဥက္ကာ ဆိုတာ သေခြာလား၊ ကိုမောင်ငယ် မဟုတ်ဘူးလား”

ဥက္ကာ ရုတ်တရက်အံ့သြသွားသည်။

“ကိုမောင်ငယ်၊ ဘယ်သူက ကိုမောင်ငယ်လည်း ဘယ်ကလဲ၊ ကျွန်တော့နာမည်က ဥက္ကာပါ၊ ဒီတိုက်က လူတွေ အားလုံး ကျွန်တော် ဥက္ကာဆိုတာ သိကြပါတယ်။ အမက ရောက်ကာစမို့ မသိတာ ပါ “

“ အင်း ကျမ ဆိုလိုတာက ရှင့်ကို ဘယ်သူက မှ ကိုမောင်ငယ်လို့ မခေါ်ဘူးလား “

“ဟင့်အင်း အမ၊ ကျွန်တော့်နာမည်က ဥက္ကာ ဥစ္စာကို ဘယ်သူက ဘာလို့ ကိုမောင်ငယ်လို့ ခေါ်ရမှာလဲ”

‘သေခြာလား၊ မင်း ဟန်ဆောင်နေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်”


        

“ အိုး အမ လူမှားနေပြီ ထင်တယ်၊ ကျွန်တော်က ဥက္ကာပါ၊ ဘယ်သူမှ ကျွန်တော့်ကို ကိုမောင်ငယ်လို့ မခေါ်ပါဘူး၊ ဒါနဲ့ စကားမစပ် အမ ဘာရေမွှေးစွတ်ထားတာလည်း အရမ်းမွှေးတာပဲ” မိုးမ က ပြုံးပြီး ကျေးဇူးလို့ ပြောလိုက်သည်၊ နောက်၊ “အင်း အေးကွာ မင်းအလုပ်ကို အနှောက်အယှက်ပေးသလို ဖြစ်နေပြီ အမ က မင်းကို မနေ့တုန်းက အမ နဲ့ဖုံးပြောခဲ့တဲ့ ကိုမောင်ငယ် မှတ်နေလို့ပါ” “ဘယ်ကိုမောင်ငယ်လည်း အမ၊ ဦးရာမ ရဲ့ သား မောင်ငယ်လား၊ ဒါပေမဲ့ သူက ခလေးလေး အရွယ်ပဲ ရှိသေးတာ” “အို ထားလိုက်ပါတော့ အရေးမကြီးပါဘူး၊ အမတို့ အခန်းကို ခနကြည့်ပေးထားစမ်းပါ၊ အမ ဒီနားမှာ ဈေးလေး တချက်ဝယ်စရာရှိလို့ တနာရီလောက်ပဲ” “ခနလေး အမ၊ အမ ရဲ့ ဆဲဖုံးနဲ့ အိမ်ဖုံးနံပါတ် ကျွန်တော့်ကို ပေးထားပါလား၊ ဒီအဆောက်အဦးထဲက လူတွေ အကုန်လုံးက ကျွန်တော့်ကို ပေးထားကြတယ်။ အဲဒါက အရေးလည်းကြီး၊ အသုံးလည်းဝင်ပါတယ်၊ နောက်ပြီး ဘာ ကိစ္စပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော့ကို လှမ်းခေါ်ပြီး အကူညီတောင်းလို့ရပါတယ်၊ ရေပိုက်ပြင်တာ၊ မီးကြိုး ပြဿနာ၊ နောက် တချို့ လက်သမား အလုပ်တောင် ကျွန်တော် နည်းနည်းပါးပါး ရပါတယ်၊ အချိန်မရွေး၊ အမတို့ အခန်းက တခုခု ပြင်စရာရှိရင်၊ ကျွန်တော့ကို ခေါ်ဖို့မမေ့ပါနဲ့၊ ကျွန်တော်က ဒီအဆောက်အဦးက အခန်းတိုင်းကို လုပ်ပေးနေကြပါ” “အော် ဟုတ်လား၊ မင်းက တော်တော် အသုံးဝင်တာပဲပေါ့၊ အာ့တာ ဆို မင်းဖုံးနံပါတ်ကို ငါယူထားရမှာပေါ့၊ ငါက ခေါ်ရမဲ့သူလေ” “အတူတူ ပါပဲ အမရဲ့၊ တယောက်ယောက်က အမ ကိုရှာနေတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော့်မှာ အမနံပါတ်ရှိရင် လှမ်းေါ်ပြီး အသိပေးလို့ရတယ်လေ၊ ဘယ်သူလာနေပြီ ဆိုတာကို” “အင်းပါ ကဲ မင်းရဲ့နံပါတ်သာ ငါ့ကိုပေး၊ ငါခေါ်လိုက်မယ်၊ အဲတော့ ငါ့နံပါတ်ကို မှတ်ထားဟုတ်လား၊ အမနာမည်က မိုးမလို့ ခေါ်တယ်” “ဟုတ်ကဲ့ အမ မိုးမ” သူတို့ နံပါတ်ချင်းဖလှယ်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ မိုးမ တယောက် သေခြာသွားတော့သည်၊ ဥက္ကာသည် ကိုမောင်ငယ်မဟုတ်ဘူး ဆိုတာကို။ မိုးမက လမ်းမဘက်ကို ထွက်လာတော့ ဥက္ကာတယောက်အနောက်မှငေးကြည့်နေမိလေသည်။ အာပါးတောင့်လိုက်တဲ့ဆော်ကြီး သူ့ကိုရထားတဲ့ယောက်ျားတော့တော်တော်ကံကောင်းတာပဲ။ ဖြုတ်လိုက်ရရင်အပီအပြင် အဆီတထပ်အသားတထပ်ပဲနေမှာ။ ကြည့်စမ်းပါအုန်းတလုံးချင်းတုံခါယမ်းနေလိုက်တာ၊ တချီလောက်ဆော်ခွင့်ရရင်တောင်လူဖြစ်ကျိုးနပ်ပါပြီကွာ၊ စသည်ဖြင့်တွေးတောကာ တကယ်အခွင့်ရရင်ဖြင့်ဘယ်လိုဆော်လိုက်မယ် ဟုဆက်စိတ်ကူးယဉ် နေမိတော့သည်။